Stowarzyszenie Prus

Serdecznie witam wszystkich na forum!

Poszukując swoich korzeni rodzinnych dzięki wsparciu wielu dalszych i bliższych krewnych dotarłam do Wykazu Szlachty Guberni Wołyńskiej. Czy na podstawie wpisu do Wykazu Szlachty Guberni Wołyńskiej który brzmi:

"Andrzej Dawidowicz herbu Prus I. Starosta buski, za zasługi osobiste z nadania króla polskiego Augusta II dnia 20 lipca 1699 roku w Warszawie otrzymał posadę podczaszego buskiego po zmarłym szlachcicu Andrzeju Sokulskim, o czym świadczą księgi grodzkie województwa kijowskiego z 1718 roku na podstawie wpisu z dnia 15 września pod nr 66. Z małżeństwa z Anną Turowską miał dwóch synów: Józefa i Macieja. Syn Macieja Jan zmarł bezpotomnie, ale dołożył wiele starań w utwierdzeniu stanu szlacheckiego całego rodu Dawidowiczów na Wołyniu po upadku I Rzeczypospolitej. Józef Dawidowicz syn Andrzeja, w 1751 roku nabył od ziemian Kulczewskich dobra ziemskie, tj. część wsi Suszczany wraz z poddanymi i wszystkim do tych dóbr należących, w powiecie owruckim, w województwie kijowskim, co zostało odnotowane tegoż roku w kijowskich księgach grodzkich. Wychował czterech synów: Macieja, Michała, Jana i Bartłomieja, których można uważać za założycieli licznej i obszernie rozgałęzionej rodziny Dawidowiczów h. Prus I w guberni wołyńskiej. Michał Dawidowicz, syn Józefa, był dziedzicem części wsi Suszczany pozostałej po ojcu. Dnia 2 kwietnia 1792 roku razem z braćmi swoimi rodzonymi Maciejem, Janem i Bartłomiejem Dawidowiczami sprzedał dobra Suszczany ziemianom Danczewskim, o czym świadczą ww. akta grodzkie. Jego brat stryjeczny Jan Dawidowicz, syn Macieja, ziemianin powiatu łuckiego, rozpoczął w roku 1803 starania o uznanie szlachectwa w Wołyńskim Szlacheckim Zgromadzeniu Deputatów. O szlachectwie Jana Dawidowicza i dwóch pokoleń jego przodków, tudzież znajomości tychże, podpisami i pieczęciami własnymi zaświadczyło dwanaście szlachetnie urodzonych osób dnia 12 marca 1798 roku w Łucku. 5 lutego 1803 roku, na podstawie złożonych dowodów, Komisja Wywodowa Guberni Wołyńskiej utwierdziła w szlachectwie i zapisała ród Dawidowiczów h. Prus I w część pierwszą Księgi Aktualnej Szlachty tej guberni."

mogę domniemywać, że moi przodkowie byli Prusami?

Bardzo proszę o pomoc w rozwikłaniu tej zagadki.

Pozdrawiam
Justyna Leszczyńska

Nazwisko Dawidowicz, Dawidowski świadczy o wspólnocie w rdzeniu tego nazwiska a jednocześnie jest o biblijnym, chrześcijańskim pochodzeniu. Ale, czy tylko ?
Grodzieńszczyzna była i nadal jest licznym siedliskiem Jaćwieskim. Bez wątpienia obydwa nazwiska, ich historia świadczy, że są Prusami. Biblijne pochodzenie można domniemywać, że jeden z przesiedlonych Prusów został ochrzczony jako Dawid, i uciekł z niewoli do swoich. Musiał pochodzić ze znaczącego rodu inaczej nie uzyskałby przywództwa swojego ludu. Mógł być nawet z rodu Skomanda a Litwinem nie był na pewno. Litwa w tym czasie nie była Chrześcijańska przyjęła je dopiero w roku 1385 i to tylko urzędowo.



Cały czas w kronikach Piotra z Dusburga Dawid występuje jako zarządca Grodna (nieznana jest to funkcja) a tylko czasami wymienia wojsko litewski. Mówi to samo za siebie, że tak naprawdę nic o nim Krzyżacy nie wiedzieli. Jednocześnie liczne Dawida wypady dowodzą, że II-gie Prusów powstanie nie skończyło się jak to historycy piszą, że na roku 1283. Prusowie tam gdzie jeszcze nie ulegli rozproszeniu i nie zostali przesiedleni przez Krzyżaków walki z nimi toczyli. Ziemia Jaćwieska nigdy całkowicie przez Krzyżaków nie została spenetrowana. W dotychczasowych pracach postać Dawida nie wyszła na światło dzienne. Można tylko stwierdzić, że historycy podporządkowali się krzyżackiej propagandzie. Dawid bez wątpienia należy do Panteonu Pruskich Herosów, dotychczas nie wymienianych.




Wiedza Piotra z Dusburga była ograniczona i nie dopuszczała, żeby podboj trwał jeszcze po roku 1283-im, według niego Prusowie po tej dacie nie stawiali już żadnego oporu a w rzeczywistości nigdy się nie poddali. Dawid byłby wyjątkowo upartym “Litwinem” żeby tak notorycznie demolować Krzyżaków. Kronikarzowi pozostało puścić wodze fantazji i pisać o “odważnych” Krzyżakach. Żeby z kompanem i kilku ludżmi pokonał 55-ciu wojów. Niestety to już propaganda.



Prusowie nie porywali ludzi a z całą pewnością ci wzięci do niewoli to byli bobratymcy, Prusowie których uwolnił z niewoli. Jeśli mordował to braci zakonnych a ci z pewnością na miano Chrześcijan nie zasługiwali.



Do niewoli nikogo nie brał, to krzyżacka propaganda. Znowu uwolnił zniewolonych Prusów. Z niszczeniem obiektów kościelnych tak zwykle się dzieje kiedy bez poszanowania ludzkiej godności narzuca się ludziom przymusowo zwierzchnictwo i religię.
Herbarz Niesieckiego jest niezręczną kopią kroniki Piotra z Dusburga. Herb Trąby Dawidowiczów nie decyduję tu nic. Obydwa rody są sobie bliskie i ich pruskie pochodzenie nie posiada dwuznaczności.
W herbarzu to nazwisko występuje jeszcze pod innymi informacjami nie mającymi nic wspólnego z Prusami, jedynym potwierdzeniem przynależności ich do rodu Dawida byłby test genetyczny po męskiej linii YDNA.



Na koniec, to już bajka Piotra z Dusburga. Prędzej mogło to być, że na prośbę Gedymina podjęto wyprawę, gdyż nie jest prawdopodobnym, że ten który niedawno niszczył ziemię płocką miał stanąć w jednym szeregu z Władysławem Łokietkiem.




Co do Dawidowiczów, to jeśli faktycznie istniał ktoś o tym nazwisku noszący herb Prus, mógł pochodzić z linii Dawida. Dawidowicz znaczy przecież syn Dawida. Jak widać wczesna polska heraldyka świadomych, niespolszczonych Prusów pomijała w zapisach. Ten naród był wszystkim solą w oku i nikomu pamięć o nim nie była potrzebna.
Przypadkiem odkryliśmy wielkiego Pruskiego Herosa którym był Dawid, jednocześnie w ten sposób mozolnie, ale systematycznie, składamy historię Prusów.